Levercirrose

Cirrose is de vernietiging van normaal leverweefsel waardoor niet-functioneel littekenweefsel ontstaat rondom gedeelten met functioneel leverweefsel. Leverbeschadiging leidt meestal tot cirrose. De meest voorkomende oorzaak van cirrose in de westerse wereld is alcoholmisbruik. In de leeftijdsgroep van 45 tot 65 jaar is cirrose de derde doodsoorzaak, na hartziekten en kanker. Regelmatig wordt cirrose echter veroorzaakt door chronische hepatitis.

Oorzaken:

  • alcoholverslaving
  • gebruik van bepaalde geneesmiddelen
  • langdurige leververvetting
  • blootstelling aan bepaalde chemische stoffen
  • chronische virale hepatitis (hepatitis B, hepatitis C)
  • auto-immuunziekten (auto-immuunhepatitis, PBC, PSC)
  • alfa-1-antitrypsinedeficiëntie
  • erfelijke koperstapeling (ziekte van Wilson)
  • ijzerstapeling (hemochromatose)

Symptomen:

Veel mensen met een lichte vorm van cirrose hebben geen symptomen en lijken jarenlang gezond. Anderen voelen zich zwak, hebben weinig eetlust, voelen zich ziek en vermageren. Ondervoeding is vaak het gevolg van een slechte eetlust.

Bij portale hypertensie kunnen er bloedingen ontstaan uit de spataders in het onderste gedeelte van de slokdarm. Deze bloedvaten zijn verwijd door de hoge bloeddruk in de aders die van de slokdarm en maag naar de lever lopen. Een dergelijke hoge bloeddruk in combinatie met een slechte leverfunctie, kan leiden tot vochtophoping in de buik (ascites). Ook kunnen nierinsufficiëntie en leverencefalopathie (hersenaantasting) optreden.

Verder kunnen zich andere symptomen van chronische leverziekte ontwikkelen, zoals verlies van spierweefsel, rode handpalmen (erytheem aan de handpalmen), verkramping van de vingers (Dupuytren-contractuur van de handpalmen), kleine stervormige aders in de huid (spidernaevi), borstontwikkeling bij mannen (gynaecomastie), vergrote speekselklieren in de wangen, haaruitval, verkleining van de zaadballen (testiculaire atrofie) en zenuwaandoeningen (perifere neuropathie).

Diagnose:

Door middel van echografie kan worden aangetoond dat de lever vergroot of verkleind is. De resultaten van de leverfunctietests zijn vaak normaal, omdat slechts een klein percentage van de levercellen nodig is om de essentiële chemische taken uit te voeren. Bij ernstige levercirrose is de stolling gestoord en is het lichaamseiwit albumine verlaagd. Een definitieve diagnose wordt gesteld door microscopisch onderzoek van een leverbiopsie, een MRI-scan en en fibroscan.

Prognose en behandeling:

Cirrose is een aandoening met een meestal progressief verloop. Wanneer iemand in een vroeg stadium van alcoholische levercirrose stopt met drinken, houdt de vorming van (nieuw) littekenweefsel meestal op. Wel blijft reeds gevormd littekenweefsel in de lever altijd bestaan. De prognose is over het algemeen slechter als ernstige complicaties, zoals bloedbraken, ascites of hersenfunctiestoornissen (encefalopathie) zijn opgetreden.

Levertumoren (hepatocellulaire carcinomen) komen veel voor bij mensen met cirrose door chronische hepatitis B of hepatitis C, ijzerstapeling (hemochromatose), alcohol en ook alle andere oorzaken voor levercirrose.

Cirrose kan niet worden genezen. De behandeling bestaat uit het stoppen van alcohol, het gebruiken van goede voeding met vitaminesupplementen en behandeling van eventuele complicaties.

Een levertransplantatie kan uitkomst bieden bij mensen met cirrose in een vergevorderd stadium. Als de onderliggende oorzaak niet kan worden weggenomen, zal in de getransplanteerde lever uiteindelijk weer cirrose ontstaan.